əsgər

is. <ər.>

1. Sıravi hərbi qulluqçu; soldat. Milli ordunun əsgəri. Bir bölük əsgər. Əsgər və matroslar. – Komandan əsgərlərdən geri qalmamaq üçün yoluna davam edir. M. Hüs.. Hələ əmr alıb işə başlamazdan əvvəl əsgər soyuqdan bir-birinə sıxılır. Ə. Ə.. Əsgər aparmaq – hərbi qulluğa çağırmaq. Onu əsgər apardılar. – Vətən müharibəsinin lap əvvəlinci günlərində Dilbərin atası Qulaməlini əsgər apardılar. Ə. S.. Əsgər düşmək köhn. – bax əsgər getmək. Əsgər getmək – hərbi qulluğa götürülmək. Onun yaşı çatdı, əsgər getdi. – El məscidə yığılmışdı. Əsgər getmə məsələsinə baxırdılar. M. C.. Əsgər yığmaq – əsgərlik vaxtı çatanları və əsgərliyə lazım olanları hərbi qulluğa toplamaq, səfərbərliyə almaq. Əsgərə götürülmək – bax əsgər getmək.

2. Silahlı adamlar dəstəsi; qoşun. <Koroğlu:> Çay kimi coşmuşam, daha sönmərəm; Əsgər nədi, qoşun nədi, qanmaram. «Koroğlu».

3. Hərbi adam, hərbi xidmətdə olan adam, ümumiyyətlə, hərbi xidmətçi. O, əsgər adamdır. Bir əsgər kimi hərəkət etmək. Bütün əsgərlərə müraciət. Əsgər paltarı – hərbi geyim. <Səfərəli:> Hamı o biri otağa əsgər paltarı geyməyə marş! H. N.. Geyib əsgər paltarını, silahlandı qəhrəman; Onun polad sinəsinə sığışmadı ürəyi. . S. V..